Ingrid Wagenaar is enthousiast tuinier en oud-journalist. Voor Groei en Bloei Sneek schrijft ze over het wel en wee van haar tuin aan de Dr. Obe Postmastraat in Sneek. In 2019 won haar tuin de prijs van Groei en Bloei voor mooiste tuin van Sneek en ook in 2024 viel haar tuin weer in de prijzen. De tuin, met de toepasselijke naam De tún fan Obe Postma, is op afspraak open voor groepen en is tijdens het Nationaal Tuinenweekend en “Fryslân iepenet syn tunen” ook deze zomer weer open.
Januari: Tijd voor rust én vooruitblik
Het is januari en we zitten midden in de winter – of, zoals ik het graag noem: de maand van de rust. Als ik mijn tuin vanuit de woonkamer bekijk, zie ik zowel voor als achter allemaal half ingezakte, half vergane bruine planten kris kras door elkaar. Vroeger ruimde ik alles op, maar de laatste jaren niet. En dat is uiteraard véél beter voor alle beestjes in de tuin. Vaak vind ik in het voorjaar een egel, die heerlijk overwinterd heeft in mijn tuin. Maar nu dus nog kale bomen, kou en nattigheid en lekker binnen zitten. Maar juist in deze stilte, zo vlak na de kerstdrukte, komt mijn tuin weer tot leven… in mijn hoofd, welteverstaan.
De feestdagen zijn voorbij, het jaar is begonnen en het is tijd om te reflecteren op alles wat ik afgelopen jaar heb geleerd in mijn tuin, én om vooruit te kijken naar wat het nieuwe jaar gaat brengen. Vorig jaar was het een bijzonder tuinjaar, met de zomertuin die weer voldeed aan de verwachtingen, maar ook met heel veel ellende met slakken en veel te veel regen. Wat moet er dit jaar anders? Wat kan beter? En vooral: wat ga ik dit jaar nu eindelijk écht aanpakken? Ik weet het nog niet allemaal, maar ik heb alvast een aantal ideetjes. Zo zal ik me dit jaar vooral richten op de voortuin – niet alleen de border bij de ramen die vorig jaar aan de beurt was, maar ook de zijborder, die nu echt wel een opknapbeurt verdient. Ik wil de kleuren in de tuin verder intensiveren, dus rood, geel en oranje komen er dit jaar bij.
De border die ik vorig jaar nieuw inrichtte, deed het op zich goed, maar er is toch nog werk aan de winkel. Dwars door de nieuwe planten heen kwam de acanthus weer op. Die had er gestaan maar was door mijn man volledig op- en uitgegraven. Tenminste dat dachten we. Dus straks de hele boel er maar weer uit en nog dieper graven. Ik had het ook druk met het drogen van al die dahliaknollen, die ik vorig jaar in een overmoedige bui aangekocht had. Wekenlang stonden er kratten met knollen te drogen in de woonkamer. Als er visite kwam, verhuisden ze voor even naar de bijkeuken.
De kerstboom die we dit jaar weer haalden, staat nog in de kamer, ik kan er altijd maar moeilijk afscheid van nemen. Buiten alles nog zo donker. Maar goed, je kunt hem ook niet best tot maart laten staan……….. Kortom, januari is een maand van rust, maar ook van verwachtingen. De tuin ligt nu stil, maar onder het oppervlak gebeurt er van alles. De wortels groeien, de knoppen rijpen, en ik heb alle tijd om plannen te maken voor het nieuwe tuinjaar. Vol verwachting klopt mijn hart… want de lente komt steeds dichterbij.
Ingrid Wagenaar