Ingrid Wagenaar is enthousiast tuinier en oud-journalist. Voor Groei en Bloei Sneek schrijft ze over het wel en wee van haar tuin aan de Dr. Obe Postmastraat in Sneek. In 2019 won haar tuin de prijs van Groei en Bloei voor mooiste tuin van Sneek en ook in 2024 viel haar tuin weer in de prijzen. De tuin, met de toepasselijke naam De tún fan Obe Postma, is op afspraak open voor groepen en was tijdens het Nationaal Tuinenweekend en “Fryslân iepenet syn tunen” afgelopen zomer ook open.

Wie naar buiten kijkt, weet het inmiddels. De herfst is, als voorbode van de winter, nu echt begonnen. Heel veel water, harde wind en al een paar keer nachtvorst. Het is zo ver. Het einde van het tuinseizoen. Nou, einde hoor ik u denken, er is nog best veel te doen hoor. Ja, dat is waar maar we zijn niet meer elke dag in de tuin te vinden, toch?

Wie mijn tuincolumns het afgelopen jaar heeft gevolgd, weet dat ik mezelf opgescheept had met een enorme hoeveelheid dahliabollen. Die zijn, door de late aanschaf (ik had me laten verleiden tot de aankoop van een 50% van de prijs pakket) niet allemaal meer in bloei gekomen. Maar er zaten toch hele mooie exemplaren bij. Die staan nu allemaal binnen te drogen op de vloerverwarming in de woonkamer. “Wanneer gaat dit naar zolder?” informeert mijn man voorzichtig, kijkend naar de 6
kratten voor het tv-meubel. Tsja, ik heb ze kletsnat van de tuin gehaald, dus die staan er nog wel even. Ik gok ergens tussen Sinterklaas en Kerst.

Sinterklaas vind ik altijd een goed moment om opgekweekte plantjes cadeau te geven evenals zaadjes. Die laatste doe ik dan in leuke zakjes met een hoe-en-wat-kaartje er aan. En een gedicht (als ik er aan toe kom). Weggeven is sowieso leuk want je maakt een ander al gauw blij met wat leuks uit je eigen tuin. Soms bellen mensen spontaan aan omdat ze iets leuks in mijn tuin zien en daar graag een stekje van willen hebben of zaad. Ik verwijs ze dan altijd naar de herfst, dan ben ik zelf ook aan het verplanten en stekken. Vaak krijg ik er dan ook wat voor terug en zo groeit de plantencollectie gestaag.

Met de kerst halen we altijd een echte boom in huis, met kluit. Na afloop gaat die de tuin in uiteraard, maar dat heeft nog nooit één boom overleefd. Zo langzamerhand vragen we ons ook af of het nog wel verantwoord is om elk jaar een boom om zeep te helpen voor dat zalige kerstgevoel. Het antwoord is natuurlijk nee, maar goed een mens wil ook wat. Misschien hakken we de knoop door en is het dit jaar de laatste keer. 

Dit is natuurlijk ook de periode om plannen te maken voor het nieuwe jaar. Moet er ergens grof ingegrepen worden? Moet er een woekeraar uit? Toch maar afscheid nemen van planten die het eigenlijk al jaren niet goed (genoeg) doen? Of krijgen ze nog een kans? Zeker is dat ik aan de zijkant van de voortuin aan de slag ga. Vorig jaar heb ik de border voor de ramen gerenoveerd, nu is die andere dus aan de beurt. Ik wil er meer rood, geel en oranje in. Dat is de nieuwe tuintrend en daarbij kan ik natuurlijk niet achterblijven. Om maar in de sfeer van dit seizoen te blijven: vol verwachting klopt mijn hart....

Ingrid Wagenaar