Ingrid Wagenaar is enthousiast tuinier en oud-journalist. Voor Groei en Bloei Sneek schrijft ze over het wel en wee van haar tuin aan de Dr. Obe Postmastraat in Sneek. In 2019 won haar tuin de prijs van Groei en Bloei voor mooiste tuin van Sneek. De tuin, met de toepasselijke naam De tún fan Obe Postma, is op afspraak open voor groepen en was tijdens het Nationaal Tuinenweekend en “Fryslân iepenet syn tunen” afgelopen zomer ook open.

Nazomeren
Op het moment dat u dit leest ben ik echt aan het nazomeren ergens ver weg en ik hoop van harte dat jullie dat nu ook nog doen. Begin september was de temperatuur nog heerlijk en zaten we met  de kinderen en vrienden ’s avonds heerlijk buiten aan tafel te eten. Lampjes aan, glaasje wijn er bij. Mijn ideaal! En de tuin? Die doet het wonder boven wonder ook goed. Mijn in een overmoedige bui gekochte Dahlia’s staan werkelijk te pronken in alle kleuren van de regenboog. Ze zijn van goede kwaliteit en barsten uit de vele bakken en kuipen en (specie)tonnen. De overvloedige regen heeft er toch voor gezorgd dat de tuin mooi volgroeid is en stampvol staat. Alles doet het gewoon goed en bloeit overvloedig. Mijn kleinzoon van 8 verzuchtte op een gegeven moment: ‘dit is wol in bytsje overdreven beppe, safolle blommen’!

Van Groei en Bloei Sneek kreeg ik bericht dat mijn tuin in de prijzen is gevallen. Hoe leuk is dat? Dat is toch ook een stukje erkenning voor de vele uren die je als tuinder op je knieën doorbrengt in het groen. En het maakt ook, tenminste bij mij, dat je denkt: ik ga er volgend jaar weer wat moois van maken. Ik heb in elk geval plannen om mijn zijtuin aan te pakken, daar wil ik wat meer rood en oranje in hebben, dat zijn echt de kleuren van nu. Een mens moet ook een beetje met z’n tijd meegaan. De vele stekjes en zaden die ik her en der gekregen en gekocht heb, moeten ook allemaal een plek hebben. Én er zijn elk jaar toch weer planten die op een andere plek moeten. Of ze doen het niet, of ze doen het veel te goed. In beide gevallen moet je wat. Meestal grijp ik dan rigoureus in. Anders erger ik me er volgend jaar toch weer aan. Wat ik in elk geval volgend jaar ga doen is het inkorten van mijn Hortensia’s en de Rododendrons. Onder de laatsten heb ik reeds turf gestrooid zodat ze zich goed kunnen voorbereiden op de forse snoeibeurt na de bloei. Daarna wordt het even slikken en behoorlijk kaal in de voortuin. Maar het is wel ‘now or never’ want de Hortensia’s zijn enorm opgeschoten en hebben heel veel nieuwe scheuten gemaakt door al die nattigheid. Als het nu niet kan, dan weet ik het ook niet meer.
Ingrid Wagenaar