Ingrid Wagenaar is enthousiast tuinier en oud-journalist. Voor Groei en Bloei
Sneek schrijft ze over het wel en wee van haar tuin aan de Dr. Obe
Postmastraat in Sneek. In 2019 won haar tuin de prijs van Groei en Bloei voor
mooiste tuin van Sneek en ook in 2024 viel haar tuin weer in de prijzen. De
tuin, met de toepasselijke naam De tún fan Obe Postma, is op afspraak voor
groepen en tijdens het Nationaal Tuinenweekend en “Fryslân iepenet syn
tunen” ook in 2025 weer open.

De droogte van de afgelopen zomerperiode heeft zijn tol geëist in mijn tuin. Sommige planten
gedijden toch prima, andere legden het lootje, helaas. Het resulteerde er toch ook in dat ik prima
zicht kreeg op wat wel en niet tegen de droogte kon. In mijn border aan de voorzijde van het huis
was het een waar slagveld. Twee jaar geleden opnieuw ingepland, maar bij lange na niet geworden wat ik er van verwacht had. Dat moet dus weer anders. Van een aantal planten is het overduidelijk, veel te droog en veel te warm gestaan. Die gaan dus naar achteren of naar de zijkant. De acanthus, ik schreef er al eerder over, komt hier nog steeds weer opnieuw boven, ondanks mijn en vernietigingstrategieën en aanhoudend gegraaf.

Mijn ideeën over de zijkant van de tuin krijgen steeds meer vorm. Bij bezoeken aan diverse tuinen
maak ik foto’s en noteer ik namen, zodat het straks een mooi geheel gaat worden. Tenminste, dat
hoop ik dan maar. Als ik zie hoe dat, ondanks al het voorwerk, in de voortuin uitpakte dan houd ik
mijn hart vast. Bij het Groei en Bloei uitstapje deze zomer, kwam ik bij kwekerij Het
Amsterdamscheveld in Erica prachtige heuchera’s tegen in mooie tinten geel-oranje-rood. Met
aansprekende namen als Fire chief, Forever Red, Paprika en Caramel! Ook zag ik daar een geweldig uitgebreid assortiment coleus in dezelfde kleurtinten. Die wil ik allemaal hebben, dus dat wordt nog een reisje naar Drenthe!

Mijn dahila ’s vertonen die jaar wonderlijk gedrag. Ze hebben de winter overleefd, groeien als
gekken, maar ze bloeien niet. Hoe dat nu weer kan? Liefde, aandacht, nieuwe grond, bemesting en wat dan al niet meer, het heeft niet geholpen. Was ik nog wel zo trots dat ik ze zo goed door de
winter had gekregen. Mijn dilemma is nu: bewaar ik ze of kiep ik ze allemaal in de compostbak? Nog maar even een nachtje over slapen. In mijn twee bloembakken bij de voordeur staan trouwens wel twee dahlia’s uitbundig roze te bloeien. Maar ja, die zijn in bloei dit voorjaar gekocht…….

Inmiddels zijn we september en hebben we forse regenbuien gehad. De tuin zuigt het water als een spons op. Verschillende planten lijken een tweede leven te beginnen. Misschien krijgen we nog een mooie nazomer en kunnen we nog even genieten van de laatste bloemen en de langzaam verkleurende struiken en bomen. Want herfst gaat het worden of we er aan toe zijn of niet.

Ingrid Wagenaar