Ingrid Wagenaar is enthousiast tuinier en oud-journalist. Voor Groei en Bloei Sneek schrijft ze over het wel en wee van haar tuin aan de Dr. Obe Postmastraat in Sneek. In 2019 won haar tuin de prijs van Groei en Bloei voor mooiste tuin van Sneek en ook in 2024 viel haar tuin weer in de prijzen. De tuin, met de toepasselijke naam De tún fan Obe Postma, is op afspraak open voor groepen en is tijdens het Nationaal Tuinenweekend en “Fryslân iepenet syn tunen” ook in 2025 weer open.

Yes, de lente komt er echt aan!

Februari en maart, maanden waarin de tuin nog moet ontwaken uit zijn winterse slaap. Het was lang koud en nat en mijn animo om wat te gaan doen was niet erg groot. Dit in tegenstelling tot mijn man, die zijn moestuin al spic en span heeft opgeleverd. Die moed ontbreekt mij, koukleum als ik ben. Maar deze week scheen plotseling het zonnetje. Yes, de lente komt er aan. Hupsakee, het gereedschap bij elkaar gezocht en naar buiten.

Daar bleek dat de natuur warempel helemaal niet stilgezeten had. Onder alle dode bladeren stak al van alles de kop op. Al snoeiend en harkend kwam ik Krokussen, Helm- en Speenkruid en heel veel Sneeuwklokjes tegen. Ook die ik vorig jaar gekocht heb bij mijn bezoek aan Groningerland, waar ze in het voorjaar een Sneeuwklokjesroute uitzetten. Heel leuk om eens te doen. Hier en daar staan ook bosjes met Tête a Tête Narcissen. Die komen uit de bloemstukken die ik elk voorjaar maak. Ze leven daarna vrolijk verder in de tuin en breiden zich lekker uit. Een vrolijk gezicht.

Ik had het al aangekondigd: dit jaar ondergaan al mijn Hortensia’s een forse snoeibeurt. In de herfst heb ik er extra mest onder gegooid en nu was het zo ver. Snoeien. Eerst nog even een filmpje op YouTube bekijken en dan los. Het resultaat is redelijk verontrustend en erg kaal maar volgens experts moet het zo helemaal goedkomen. Ik heb alle oudere takken er rigoureus uitgehaald en de jongere tot op een halve meter teruggesnoeid. Dat leverede al met al twee kruiwagens met snoeihout op. Gelukkig hebben we een extra grote groene Gft-container want mijn man had er geen belangstelling voor. Te grof voor zijn compostbakkenfabriek op de volkstuin.

De Rododendrons zetten zich schrap, zij weten dat ze ook dit jaar aan de beurt komen. Ook zij hebben een extra gift turfstrooisel gehad om de wortels nog even goed te verwennen en te laten groeien. Na de bloei ga ik die ook fors terugsnoeien. Maar zo ver is het nog niet. In de border die ik vorig jaar in de voortuin opnieuw inrichtte, is een Acanthus opgekomen. Die stond daar vroeger ook, maar was naar mijn idee goed uitgegraven. Nee dus, want hij komt op verschillende plekken dwars door de nieuwe (dure!) aanplant heen. Daar baal ik best van, want het wordt een heel gedoe om alles weer uit te graven en schoon te krijgen.

Maar goed, ondertussen zijn de Koolmezen al druk bezig met het inrichten van hun liefdesnestjes en zie ik ookRroodborstjes en Winterkoninkjes druk scharrelen. Aan de laatste vetbol hangt een Bonte Specht en de eenden crossen door de vijver. Yes, de lente komt er aan.

Ingrid Wagenaar